சுயமா வரன்?

அமெரிக்காவிலே இருந்து கொண்டு என்ன தான் குத்தாட்டம், தொடைஆட்டம், கும்மி ஆட்டம் போட்டாலும்,தனக்கு வரப்போகிற மனைவி மட்டும் கலாசாரத்தை கட்டுக்குள் வைத்து இருக்க வேண்டும் என ராபர்ட் தன்னோட மனசுக்குள்ள தீர்க்கமா வச்சு இருந்தான், ஆனா அவள் அழகுக்கு இலக்கணம் ன்னு ஒன்னு இருந்தா அதுக்கு இம்மி அளவும் குறை இருக்கப் புடாது என்பதிலேயும் உறுதியா இருந்தான்.

இப்படி ஒரு அகில உலக எதிர்பார்ப்புகளோட பெண் தேடும் வேலைகளை ஆரமித்தான், ஆரம்பத்திலே புகை படம் பார்க்காம பெண் வீட்டிலே போய் பஜ்ஜி,வடை எல்லாம் சாப்பிட்டு விட்டு வேண்டாம் என்று சொல்லி விடுவான், அதன் பிறகு முறையை மாத்தினான் புகை படம் பார்த்து அதிலே பிடிச்சு இருந்தா,நேரிலே போய் பார்க்கிறது, இதிலேயும் வழக்கம் போல ஒன்னும் அவனுக்கு பிடிச்ச மாதிரி அமைய வில்லை, புகை படத்திலே நல்லா இருக்கா நேரிலே நல்லா இல்லை, நேரிலே நல்லா இருந்தாலும், அவங்க கிட்ட ஏதாவது குறை இவனுக்கு தெரிந்து வேண்டாம்ன்னு சொல்லி விடுவான்.

இந்த கதை(இந்த பதிவு கதையல்ல) ரெண்டு வருசமா ஓடினது நெடுந்தொடர் மாதிரி, இதற்காக நான்கு முறை அமெரிக்காவிலே இருந்து வந்து போன செலவில் ஒரு ஆயிரம் பெண்களுக்கு கல்யாணம் முடித்து வைத்து இருக்கலாம், இவனுக்கு பொண்ணு தேடி தேடி எல்லோரும் அலுத்து போய்ட்டாங்க, இந்த இரண்டு வருட காலத்திலே ராபர்ட்டும் கொஞ்சம் மாறி இருந்தான், ஆரம்பத்திலே நிலைமையிலே இருந்து கொஞ்சம் கொஞ்சம் ஆக மாற ஆரமித்தான்.கடைசியிலே பெண்ணா இருந்தா போதும்ங்கிற எதிர்பார்ப்புக்கு வந்து விட்டான்.

எப்படியோ ஒரு பெண்ணு பிடித்து போக எல்லோரும் பெண்ணை நேரில் பார்க்க போய்ட்டாங்க,ராபர்ட் அவங்க வீட்டுல சொல்லிவிட்டான், கண்டிப்பாக இதுதான் நான் பார்க்கும் கடைசி பெண், வீட்டுக்குள்ளே போய் வழக்கமான சம்பிரதாயம் எல்லாம் முடிஞ்ச உடனே, அந்த பெண்ணுடன் அவன் தனியாக பேச வேண்டும்னு கோரிக்கை வைத்தான்.கோரிக்கை ஏற்கப்பட்டு இருவரும் தனி அறையில் சந்தித்தனர்.ராபர்ட் தனக்கு தேவையான கேள்விகளை எல்லாம் கேட்டான், பொறுமையாக பதிலை சொன்ன அவள், கேள்விகள் முடிந்த நிலையில் , அவனிடம் ஒரு புகை படத்தை நீட்டினாள்.

அதை கையில் வாங்கிய ராபர்ட்

"இந்த பொண்ணு யாரு உங்க சொந்தம்மா, இவங்களுக்கு ஏதும் உதவி செய்யனுமா?"

"நீங்க இவளுக்கு நிறைய பண்ணி இருக்கீங்க"

சொல்லி விட்டு பேரு மூச்சு விட்டுவிட்டு

"சரி அதை விடுங்க.. அமெரிக்காவிலே மக்கள் எல்லாம் எப்படி பழகுவாங்க"

"மனிதாபி மானத்தோட பழகுவாங்க, யாரை பார்த்தாலும் ஒரு புன் சிரிப்போடு வணக்கம் சொல்லுவாங்க, நாம வருகிறது தூரத்திலே தெரிந்தால், நாம வரும் வரைக்கும் கதவை திறந்து காத்து நிப்பாங்க"

"அதை ஏன் நீங்க படிக்கவில்லை"

"ஹும் என்ன சொன்னீங்க"

"ஏன் அங்க இருக்கிற நல்ல பழக்கங்களை நீங்கள் உபயோக படுத்திறது இல்லை"

"நீங்க என்ன சொல்ல வாறீங்கன்னு புரியலை"

"இதை எல்லாம் நீங்க உங்க நடைமுறை வாழ்கையிலே கடை பிடிக்கிற மாதிரி தெரியலை, நான் கொடுத்த புகை படத்திலே உள்ள பெண்ணை நீங்க ஏற்கனவே பார்த்து இருகீங்க, அவங்களை பார்த்து விட்டு நீங்க போகும் போது என்ன சொன்னீங்கன்னு ஞாபகம் இருக்கா?"

"என்ன நான் இந்த பெண்ணை பார்த்து இருக்கேனா?!!"

"இந்த பெண்ணை இரண்டு வருடத்திற்கு முன் மதுரையிலே இதை மாதிரி ஒரு சம்பவத்திலே சந்தித்தீர்கள், நீங்க இவளை பார்த்து விட்டு வெளியிலே போகும் போது என்ன சொன்னீங்கன்னு கேட்டாலும் உங்களால சொல்ல முடியாது"

ராபர்ட் பொறுமை இழந்தவனாய்

"எதுவாக இருந்தாலும் நேரடியா பேசுங்க, உங்க பிரச்சனை என்ன?"

"நீங்க கையிலே வைத்திருக்கும் புகைப்படத்தில் இருப்பது நானே தான்"

இது வரை அந்த புகைப்படத்தில் இருந்த உருவ ஒற்றுமையை கவனிக்க முடியாமல் இருந்தவன், அவள் சொன்னதும் மீண்டும் உற்று நோக்கினான், அவளையும், புகைப்படத்தையும்

"இருபத்தி ஐந்து வருஷம் என்னால சாதிக்க முடியாததை, 500 ரூபாய் மேக் அப் சாதித்து விட்டது,இது தான் உங்க எதிர் பார்ப்புன்னு எனக்கு தெரியாம போச்சு?"

அதற்க்கு மேலும் அவனால் அங்கு இருக்க முடியவில்லை, வேகமாக அறையை விட்டு வெளியே வந்தான், வந்தவன் வாசலை நோக்கி நடந்தான், வழக்கம் போலே வாசலை கடக்கும் போது அந்த பெண்ணிடம் தான் கண்ட குறையை எல்லோருக்கும் கேட்கும் படி சொல்லி கொண்டு செல்வான், இன்று மாயான அமைதியாய் சென்றான்.