வெள்ளைக்காரிக்கே வெட்கம்

எனது முதல் வெளிநாட்டு பயணம் டொரோண்டோ(இதைப் பத்தி பின்னால் விபரமாக இன்னொரு பதிவு வரும்),அலுவலகத்திலே இருந்து போய் இருந்தேன், ஒரு வருஷம் செய்ய வேண்டிய வேலையை நாலு மாசத்திலே முடிச்சு தருவோம்ன்னு எங்காளுங்க சொல்லிட்டாங்க, நாங்க செய்யுற வேலைக்கு உதவியா எங்களுக்கு மூனு பேரு வியாபார வாடிக்கையாளர்கள்(பிசினஸ் யூசெரஸ்), ஒரு வெள்ளைக்காரன்,வெள்ளை காரி, ஒரு ஆப்பிரிக்க அமெரிக்கா பெண்மணி, எல்லோருக்கும் வயசு 30 முதல் 35 இருக்கும்.

தமிழ் படத்துல குத்துப் பாட்டுக்கு தான் அந்த மாதிரி உடைகளை பார்க்கமுடியும், அவங்க அதை சாதாரணமாய் அலுவலகத்திற்கு போட்டுக்கிட்டு வருவாங்க, முதல் வாரம் பட்டிக்காட்டுகாரன் மிட்டாய் கடையை பார்த்தா மாதிரி பார்த்து கொண்டு இருந்தேன்.ரெண்டாவது வாரத்திலே இருந்து எங்க வேலையை ஆரம்பிக்க வேண்டிய கட்டாயம், ஆரம்பத்திலே நடந்தோம், வேகமாக நடந்தோம், ஓடினோம், வேலையை ஒரு வழியாக கொத்தி குதறி முடித்தும் விட்டோம்


வெள்ளையப்பன்,கருப்பம்மா, வெள்ளையம்மா முனு பேரும் சேர்ந்து நாங்க எல்லாம் மாடு மாதிரி வேலை பார்த்து கொடுத்ததிலே ரெம்ப சந்தோசம், அதனாலே எங்களுக்கு விருந்து கொடுத்தாங்க, நான், ஆந்திர பையன், எங்க மேனேஜர் முனு பேரும் போனேம், எங்க ஊருல சில பாட்டிங்க பீடி அடிச்சு பாத்து இருக்கேன், ஆனா யாரும் தண்ணி அடிச்சு பார்த்தது இல்லை

கருப்பம்மாவும், வெள்ளையம்மாவும் தண்ணிய மண்டு மண்டுன்னு மண்டுன வேகத்தை பார்த்த எனக்கு என்ன பண்ணன்னு தெரியலை, வேடிக்கை பார்த்த வேலைக்காவதுன்னு நானும் களத்திலே இறங்கிட்டேன்,நான் ஒரு பீர் அடிச்சு முடிக்கு முன்னாடி அவங்க ரெண்டு பேரும் நாலு பீர் அடிச்சி முடிச்சு விட்டாங்க.ரெண்டு மணி நேரம் நல்லா குடிச்சோம், பல உலக விசயங்களை பேசினார்கள், சும்மாவே அவங்க பேசுற இங்கிலிபிசு எனக்கு புரியாது, அதுவும் போதையிலே ரெம்ப சுத்தம்.தலைவர் ரஜினி மாதிரி எஸ்..நோ..யாயா அதை தவிர வேற எதையும் பேசலை, அதிகமா கேள்வி கேட்டாங்கன்னா பீர் பாட்டிலை வாயை விட்டு எடுக்கவே மாட்டேன்

விடை பெறும் போது வெள்ளையம்மா கண்ணத்துல, கருத்தம்மா கண்ணத்தை வச்சி, ரெண்டு பேரும் எதிர் எதிர் திசையிலே இச்சி..இச்சி முத்தம். இப்படி ஒரு முத்தத்தை கமல்ஹாசன் எந்த படத்திலேயும் பண்ணலியேன்னு யோசனை வேற எனக்கு. அடுத்ததா நின்ன எங்க மேனேஜர் வேற கண்ணத்தை கொடுத்து ஒன்னு வாங்கி கிட்டாரு. வரிசையிலே அடுத்ததா நான்

என்னையை பார்த்து ஹாய் நசரேயன் ன்னு சொல்லி முடிக்கலை அதுக்குள்ளே அவங்களுக்கு பேச முடியலை, எப்படி முடியும் வாயோடு வாய் வச்சா, காஞ்ச மாடு கம்புல புகுந்த மாதிரி, கமல்ஹாசன் மேல பாரத்தை போட்டுட்டு கண்ணை முடி கிட்டு ஒரே இச்சி..இச்சி அவங்க வாயிலே மூச்சு விடமுடியாத படி.

இதை எல்லாம் பார்த்து அரண்டு போன எங்க மேனேஜர் கையிலே வச்சு இருந்த பீர் பாட்டிலை கிழே போட்டுடாரு.நான் சத்தம் கேட்டு கண்ணை முழிச்சு பார்த்தா!! என் முன்னாடி கருப்பம்மா, நான் வெள்ளையம்மான்னு நினைச்சி இவ்வளவு நேரமும் உம்மா கொடுத்தது அவங்களுக்கு தான்

இதை எல்லாம் பார்த்து கிட்டு இருத்த வெள்ளையம்மா ஒரே ஓட்டமா ரெஸ்ட் ரூம்க்கு ஓடுறாங்க, அவங்க வாயை பொத்தி கிட்டு, உள்ளே போய் ஒரே வாந்தி, சத்தம் எங்களுக்கு கேட்குது

நான் ஒழுங்காத்தான் பல் விளக்கிட்டு போய் இருந்தேன், அப்படி இருந்தும், நான் இன்னும் அவங்களுக்கு உம்மா கொடுக்கவே இல்லை யோசனை வேற எனக்கு, ஆந்திரா பையன் பக்கத்திலே வந்து

"ஒரு கல்லில் ரெண்டு மாங்காய்ன்னான்"

நான் "என்னடா சொல்லுற"

"கருப்பம்மாவுக்கு காதலன் கிடைச்சுட்டான், வெள்ளையம்மாவுக்கு புள்ளைக்கு அப்பா கிடைச்சுட்டான்."

கேட்டதும் அடிச்ச போதை எல்லாம் இறங்கி போச்சி. எங்க மேனேஜர் பேய் அறஞ்ச சந்திரமுகி வடிவேலு மாதிரி நின்னுகிட்டு இருந்தாரு

வெள்ளையம்மா வந்தி எடுத்து முடிச்சி வெளியே வந்தாங்க, நான் ரெண்டு பேரையும் பார்த்தேன், ரெண்டு பேருக்கும் ஒரு வெட்கம் தாங்க முடியலை, அப்பத்தான் தெரிஞ்சது இவங்களுக்கு ௬ட வெட்கம் வருமுன்னு.இந்த களேபரத்திலேயும்(பழமைபேசி??) ரெம்ப அமைதியா இருந்தார் வெள்ளையப்பன்,நாங்க ஆள் ஆளுக்கு என்ன நடக்கும் இனிமேலன்னு நினைச்சுக் கிட்டு இருந்த போது, ஏன் எல்லாரும் எழவு விழுந்த மாதிரி இருக்கீங்க, நேரம் ஆச்சு வீட்டுக்கு போகலாம்ன்னு சொன்ன உடனே எங்களுக்கும் கொஞ்சம் சுதாரிப்பு வந்தது

அதுக்குள்ளையும் எங்க மேனேஜர்ரும் கொஞ்சம் தெளிவு ஆகிட்டாரு, நான் ரெம்பவே தெளிவு ஆகிட்டேன், ஆந்திரா பையன் தண்ணி அடிக்கலை அதனாலே அவன் நல்ல தெளிவு, மறுபடியும் எல்லோரும் விடை பெற ஆரமித்தார்கள், இவ்வளவு நடந்தும் வெள்ளையம்மா, வெள்ளையப்பனுக்கு கண்ணத்துல கண்ணம் வச்சு உம்மா? கொடுத்தாங்க, என்னை பார்த்தவுடனே ரெம்ப உசார் ஆகி கை எடுத்து கும்முடு போட்டாங்க.

ஆந்திர பையன் "என்னை வாழ வைத்த தெய்வம் நீங்கன்னு சொல்லுறா?" ன்னு சொல்லி பீதியை கிளப்பினான். எங்க மேனேஜர் என்னிடம் முகம் கொடுத்து எதும் பேசவில்லை, ஒரு வேளை அவருக்கும் உம்மா கொடுப்பனோன்னு பயந்துட்டாரோ என்னவோ!.எல்லாரும் வீட்டுக்கு போய்ட்டோம்

அடுத்து ஒரு ரெண்டு வாரத்துக்கு எங்க மேனேஜர் என் ௬ட பேசவே இல்லை, அதற்குள் என் வேலை முடிந்து விட்டது நானும் ஊருக்கு திரும்பி வந்து விட்டேன், வந்து ஒரு மாசம் கழித்து எங்க மேனேஜர் ரிடம் இருந்து ஒரு மின்-அஞ்சல் வந்தது பயம் கலந்த நடுக்கத்துடன் திறந்து பார்த்தால் "அலுவலகத்திலே தூங்காம வேலையை பாரு, கனடா விசா எடுக்க டாக்குமென்ட்ஸ் அனுப்பி வை" ன்னு எழுதி இருந்தார்