தாவணி தேவதை

அன்றைக்கு வகுப்பின் கடைசி நாள், இதை விட்டா இனிமேல ஒரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்காதுன்னு தெரியும்.இன்றைக்கு எப்படியாவது அவளிடம் ஆட்டோ கிராப் வாங்கணும் என்ற முடிவோடு கிளம்பினேன்.அவள் யார் என்பதை ஒரு மொக்கை கொசு வத்திக்கு அப்புறம் உங்களுக்கே புரியும்.

நான் எட்டுலே இருந்து பன்னிரண்டு வரை ஒரே பள்ளி௬டத்திலே படித்தாலும் 11 படிக்கும் போதுதான் அவளைப் பார்த்தேன்,இது வரைக்கும் டவுசர் போட்ட நான் பேன்ட் சட்டை போட ஆரம்பித்த நேரம்.இது நாள் வரைக்கும் பாவடை சட்டையிலே பள்ளிக்கு வந்த சக வகுப்பு தோழிகள், தாவாணியிலே வந்தார்கள், என் கண்ணுக்கு அவங்க தேவைதைகளாவே தெரிந்தனர்.அவங்க கண்ணுக்கு நான் எப்படி தெரிந்து இருப்பேன் என நான் சொல்லி தெரிய வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

அந்த தேவதைகளிலே என்னை கவர்ந்தது மாவட்டத்திலே ரெண்டாவது வந்தவள் பத்தாம் வகுப்பிலே, இப்படி நல்லா படிக்கிற,அழகான பெண்ணுக்கு துண்டு போடுவது எவ்வளவு கஷ்டமுன்னு போட்டவங்களுக்கு தெரியும், அவளை முதலில் பார்த்ததும் மனசுல பட்டாம் பூச்சி பறந்தது, சினிமா படம் மாதிரி தனியா அவளை நினைத்து ஒரு பாட்டு பாடலாமுன்னு கிளம்பும் முன்னே எனக்கு ஒரு அடி விழுந்தது.

"அவ என் ஆளு, பார்த்த அடிப்பேன்" என் சகதோழன் ௬றினான்.

கலரிலே நான் கருவா குஞ்சு அவள் எலுமிச்சை நிறம்,இப்படி எலுமிச்சை நிற அழகிகளை கொண்டதாலே என்னவோ எங்க ஊருக்கு லெமன் சிட்டின்னு பேரு வந்தது.மாசக் கணக்கா துவைக்காம போட்டாலும், நண்பர்கள் நாற்றத்திலே முகம் சுழித்தாலும், அப்படி ஒரு ஆனந்தம், போடுவதற்கு வேற பேன்ட் இல்லன்னா வேற என்ன செய்ய முடியும்.

பார்த்த நாளிலே ஒருதலையா துண்டு போட்டு மனசிலே உட்கார்ந்தவள் ஒரு நெடுந்தொடர் மாதிரி ரெண்டு வருஷம் அப்படியே இருந்தாள், என் வாழ் நாளிலே அதிக நாள் ஒரு தலையா, இந்த தறுதலை துண்டு போட்டு வைத்த பெருமை குட்டைச்சியை சேரும்.இதுக்கெல்லாம் ஆஸ்கார் விருது கொடுப்பாங்களானு தெரியலை. நான் எதோ துண்டு போட்ட உரிமையிலே அவ பட்ட பெயரை சொல்லி விட்டேன், நீங்களும் அப்படி ௬ப்பிட்டீங்கன்னா, என்னை தேடுகிற ஆட்டோ இனிமேல உங்களையும் தேடும்.இப்படிப்பட்ட ஒரு தெய்விக காதலை தான் வெளியே சொல்ல முடியலை, குறைந்த பட்சம் நினைவு சின்னமாக ஒரு ஆட்டோ கிராப் வாங்க வேண்டும் என நினைத்தேன். இது நாள் வரைக்கும் ஒரு தலையா துண்டு போட்டு இருந்தாலும், அவளிடம் ஒரு வார்த்தை ௬ட பேசியது இல்லை.அன்றைக்கு தைரியத்தை வர வளைத்து அவள் முன் சென்று புத்தகத்தை நீட்டினேன்.

முதல்ல என்னைப் பார்த்து வேடன்கிட்ட அகப்பட்ட மான் மாதிரி விழித்தாலும், அப்புறமா சுதரிச்சி கொண்டு அட..சீ இந்த கருவப்பயலுக்கா இப்படி ஒரு பயம் என் நினைத்து என்ன வேண்டும் என்று சைகையிலே கேட்டாள்.நானும் எதுவும் பேசாமல் நேட்டோடை நீட்டினேன்.அதை புன்னகையுடன் வாங்கி அதிலே எழுத்தினாள்.அவள்எழுதி கொடுத்தது தான் தாமதம், நன்றி ௬ட சொல்லாம ஒரே ஓட்டமா வந்தேன், சினிமாவா இருந்த இந்த இடத்திலே ஒரு காதல் பாட்டு இருந்து இருக்கும். நிஜத்திலே காதலனும், காதலியும் தெருவிலே நின்னு கட்டி பிடிச்சி பாட்டு பாட முடியுமா,பாட்டு முடியும் முன்னே பாடையே கட்டிடுவாங்க பாடின ரெண்டு பேருக்கும்.

அவள் எழுதி கொடுத்த பக்கத்தை எடுத்து பார்த்தேன், மறுபடி பார்த்தேன், என்ன எழிதி இருக்கிறாள் என்பதை புரிந்து கொள்ள முடியவில்லை, இத்தனைக்கும் அவ தமிழ்ல தான் எழுதி இருக்கிறாள், எனக்கு தான் அறிவு குறைவு என்று நல்லா படிக்கிற நண்பர்களையும் கேட்டு பார்த்தேன், அவர்களுக்கும் தெரியவில்லை, அவளின் எழுத்துக்களை ௬ட்டி,கழித்து, வகுத்து, பெருக்கி பார்த்தேன் என் மர மண்டைக்கு ஒன்னும் புரியலை. அர்த்தம் கண்டு பிடிக்க இல்லாத மூளை யை கசக்கி பார்த்தேன், அடுத்த ரெண்டு மாசத்திலே செலவே இல்லாமல் மொட்டை அடித்தது தான் மிச்சம்,அதற்குள் தேர்வு முடிவுகளும் வந்து விட்டது.எல்லோரும் எதிர் பார்த்தது போல அவள் மாவட்டத்திலே முதல் மதிப்பெண் வாங்கி இருந்தாள்.

வழக்கம் போல அந்த வருடமும் தேர்வில் ஆண்களை விட பெண்களே அதிக மதிப்(பெண்)களும், தேர்ச்சி சதவிதமும் அதிகம்.அதிலே பெண் இருக்கிறதாலே, அவங்களுக்கு மதிப்பெண் சொந்தமான்னு தெரியலை.அவங்க நல்ல புரிஞ்ச்சு படிப்பாங்களா இல்லை புத்தகத்தை வரி விடாம படிச்சி எழுதி நல்ல மார்க் வாங்க்குவாங்களானும் தெரியலை.இப்படி ஒவ்வொரு தேர்வு சமயத்திலும் சுனாமி மாதிரி வார பெண்கள், கால ஓட்டத்திலே கடற்கரை மணல் போல இருப்பதே தெரிவதில்லை.பெண் தெய்வங்கள் நிறைந்த இந்த புண்ணிய பூமியிலே படிப்பிலே எப்போதும் முன்னிலையிலே இருக்கும் அவங்களுக்கு ஒரு 33 சதவித இட ஒதுக்கீடு வாங்க முடியலை.

எனக்கு விபரம் தெரிஞ்ச நாளிலே இருந்து ஒவ்வொரு வருசமும் தேர்தல் முடிவு வந்த உடனே முத மார்க் வாங்கின எல்லோரும் நான் கலெக்டர், டாக்டர் ஆகி ஏழைகளுக்கு சேவை செய்வேன்னு தினத்தந்தி, தினமலர்ல பேட்டி எல்லாம் படிக்கிறேன், ஆனா இதுநாள் வரைக்கும் யாரவது ஒருத்தர், நான் முன்பு சொன்னது போல நான் ஏழை களுக்கு சேவை செய்யுறன்னு திரும்பி வந்ததே கிடையாது. நான் நல்லா படிக்கததாலே என்னவோ இந்த கேள்வி அடிக்கடி எனக்கு வரும்.சரி..சரி ஊர் கதையை விட்டு விட்டு என் கதைக்கு வாரேன்.

நான் எதோ தப்பி தவறி தேறிவிட்டேன், மருத்துவ, தொழில் நுட்ப கல்லூரிக்கு செல்ல நுழைவு தேர்வுக்கு உள்ளுரிலே படிக்க சென்றேன்.அவள் அதிக மார்க் வாங்கி இருந்ததால் நெல்லைக்கு சென்று படிக்க சென்றாள்.இந்த இடைப்பட்ட காலத்திலேயே அவளுக்கே தெரியாமல் அவளை ரெண்டு, மூனு தடவை பார்த்து இருப்பேன்.

நுழைவு தேர்வு எழுதி எடுத்த மதிபெண்களுக்கு ஒரு பொறியியல் கல்லூரியிலே இடம் கிடைத்தது எனக்கு. எந்த ஒரு வலிக்கும் காலம் பதில் சொல்லும் என்பது எனக்கு சில காலம் கழித்து தெரிய வந்தது, அவள் எழுத்துக்கு அர்த்தம் தேடி அலைந்த நான், கல்லூரி சென்று புது இடம், புது நண்பர்களை சந்தித்த சூழ்நிலையிலே அவளின் நினைவுகள் என்னை விட்டு கொஞ்சம் கொஞ்சமா அகல ஆரம்பித்தது.எப்போதாவது அவளோட நினவு வந்தாலும் என்னை அதிகம் பாதிப்பது இல்லை.


காலம் கடந்தது, படித்து முடித்து, வேலைக்கு அலைந்து, ஒரு வேலையை பிடித்து ஒரு நிலைக்கு வர பல வருடங்கள் ஆனது,ரெம்ப நாள் கழித்து நான் ஊருக்கு சென்றேன், நான் விசாரித்த வரையிலே அவளுக்கு திருமணம் ஆகிவிட்டது என்று கூறினார்கள்.அவள் ஒன்றும் மருத்துவராகவோ, பொறியாளரோ இல்லை, இளநிலை பட்ட படிப்பு முடித்து இருக்கிறாள் என்பது தெரியவந்தது.அவள் படித்த வேகத்திற்கு அவளின் பட்ட படிப்பு எனக்கு ஆச்சரியமே.

ஒரு நாள் சாலை ஓரம் இருக்கும் கடையிலே நான் டீ குடித்து கொண்டு இருந்தேன்,பேருந்திலே இருந்து ஒரு குண்டு பெண்மணியும், இரு குழந்தைகளும், இன்னொருவர் இறங்கினார்கள்,அவளின் முகத்தை பார்த்த ஞாபகம் என்று சற்று உற்று கவனித்தால், அவளே தான் அவள்.என்னால் நம்ப முடியாத அளவுக்கு மாற்றம், நான் என் மனதிலே அவள் இப்படித்தான் இருப்பாள் கற்பனைக்கு எதிர் மாறாக இருந்தாள்.முன்பெல்லாம் அவளை பார்க்கும் போது அவளை என்னைப் பார்க்க வைக்க வேண்டுமே என்று ஏதாவது செய்வேன், அன்றைக்கு அவளிடம் இருந்து மறைய கடைக்குள் ஓடினேன். வந்த வேலை முடிந்து திரும்பி சென்னைக்கு வந்து விட்டேன், நீண்ட நாளுக்கு பிறகு மனம் அவளை சுற்றியது, மறுபடியும் எனக்கு ஆட்டோ கிராப் எழிதி கொடுத்த புத்தகத்தை பார்த்தேன், அதை ஒரு நோட்டில் எழுதினேன், "பிழைகளை சரி செய்க".

ஒரு வேளை நான் பதிவுகளில் விடும் எழுத்து பிழையா இல்லை தீராத பிழையா என்பது ஒரு புதிரே.இந்த உலகிலே புரிந்து கொள்ள முடியாத பிழைகள் கடல் போல இருக்கும் போது இதை மட்டும் என்னால் எப்படி புரிந்து கொள்ள முடியும்.