அமெரிக்காவிலிருந்து தாயகம் திரும்புவோருக்காக

அமெரிக்க பொருளாதாரத்திலே கீறல் விழுந்து, அது ஓட்டை ஆகி வெடிச்சு அவிங்க டவுசரை கழட்டி விட்டது, அதனாலே எந்த கம்பெனியாவது திவால் ஆகாம இருந்தால் அதுவே பெரிய விசயமா பேசுற அளவுக்கு ஆகிப்போச்சு.பெரிய பெரிய மன்னாதி மன்னர்கள் எல்லாம் மண்ணை கவ்வி மஞ்ச கடிதாசி கொடுத்து தலையிலே துண்டை போட்டு கிட்டு அலைய வேண்டியதாகிப் போச்சு, இப்படி இவங்களே கோவணத்தோடு சுத்துற நிலைமையிலே நமக்கு எப்படி பேன்ட்,சட்டை கிடைக்கும்.

ஒரு பக்கம் கந்து வட்டிக்கு கடன் கொடுத்த அமெரிக்க அரசாங்கம், கொடுத்தவங்க தலையிலே ஏறி உக்காந்துகிட்டு தலையிலே இருந்து கால் வரை குடைச்சல் கொடுக்குது, வாங்கினவங்க எல்லாம் வேலியிலே போற ஓணான் வேட்டியிலே விழுத்த கதையா நெளியுராங்க. இந்த பிக்கள் பிடுங்கல் தாங்காம வேலை செய்யுறவங்களை எல்லாம் சொல்லாம கொள்ளாம தூக்கி புடுராங்க. ரெண்டு கட்டிடம் விழுந்ததுக்கே மூனு வருஷம் மூச்சி விடமுடியலை, இப்ப அடியே விழாம அஸ்திவாரம் ஆடிப்போச்சி.

இந்த பறக்கும் குதிரையை நம்பி வாஸ்து படி வீடு வாசல் வாங்கின நம்மவர்கள் பேந்த, பேந்த.. மலங்க..மலங்க(கோவி அண்ணனும், பழமை அண்ணனும் சகட்டு மேனிக்கு விளக்கம் கொடுத்து இருக்காங்க) முழிக்க வேண்டிய நிலைமை. விளைவு பல கழகங்களுக்கு தாவி கடைசியிலே தாய் கழகத்திலே தஞ்சம் அடைகிற மாதிரி தாய் நாட்டுக்கு படை எடுக்க வேண்டிய நிலைமை.
இதிலே நம்ம ஊரு கம்பெனி வழியா வந்து அப்புறமா கிளிக்கி ரெக்கை முளைச்சி பறந்து போகிறமாதிரி வந்த கம்பெனிக்கு கல்தா கொடுத்தவர்களும், ஆள்த் தேவை அதிகம் இருக்கும் போது எனக்கு மட்டுமல்ல எனக்கும், என் பெண்டாட்டிக்கும், எனக்கு பொறக்க போற பிள்ளைக்கும் வேலை கொடுத்தா தான் வருவேன் அடம் பிடிச்சி வந்தவர்களும் அடங்கும். பச்ச அட்டைக்கு துண்டு போட்டு காத்து இருந்தவங்களுக்கு சிகப்பு அட்டையை காட்டி விடுகிறார்கள்.ஆக வேற வழி இல்லாம திரும்பி போக வேண்டிய சூழ்நிலை.

பிரச்சனை போறதிலே இல்லை, இப்படி ஒரு பிரமிக்க வைக்கும் கட்டமைப்பு வசதிகளிலே பழகிப்போன நமக்கு கொஞ்ச நாள் பிடிக்கும் நம்ம ஊரு வசதிக்கு ஒத்துழைக்க,இங்க கார் ஓட்டும் போது மஞ்ச விளக்கை பார்த்து உடனே நிறுத்துவோம், நம்ம ஊரிலே சிகப்பு விளக்கு போட்டாலும் நிக்காம கார் ஓட்ட கொஞ்ச நாள் ஆகும்

அடுத்து இருக்கிற பெரிய பிரச்னை வேலை எல்லாம் கிடைக்குது, ஆனா அனுபவத்திற்கு ஏற்ற வேலையா இருக்குமா ன்னு கேள்வி கேட்க வேண்டிய நிலைமை, நம்ம ஊருல வேலையிலே 5 வருஷ அனுபவம் வந்துட்டா, நான் ப்ராஜெக்ட் டமேஜெர், நான் ஆர்கிடேக்ட் நான் எப்படி கோட்(code) அடிக்கமுடியும் கேள்வி கேட்கிறோம், ஆனா இங்கே பாட்டிமார்கள் எல்லாம் பல் செட்டை கழட்டி வச்சி கோட் அடிக்காங்க.

ஆனா நம்ம ஊரிலே கணினி துறையையே கெடுத்து வச்சி இருக்காங்க, ஆறு வருஷ அனுபவம் இருக்குன்னு சொல்லுறீங்க இன்னும் நீங்க இன்னுமா டெவெலப்பர் , இப்படி இருக்கிற லட்சணத்திலே திரும்பி போறவங்க சி.ஈ.ஒ, சி.டி.ஒ கிடைச்சா சந்தோசமா இருக்கும்னு நினைக்கிற அளவுக்கு ஆகிப்போச்சு.

ஊருக்கு போகும் போது சந்தோசமா போனாத்தானே, திரும்பி சந்தோசமா வரமுடியும், அமெரிக்க பொருளாதாரம் தலைவர் மாதிரி குதிரை, எப்படி தலைவர் பாபாவிலே படுத்து சந்திரமுகியிலே குதியையா வீறு கொண்டு எழுந்தாரோ, அதே மாதிரி இன்னைக்கு படுத்திருக்கிற அமெரிக்க பொருளாதார குதிரை விரைவில் வீறு கொண்டு எழும்.அதனாலே இப்ப பொட்டிய கட்டிக்கிட்டு போறவங்க நிச்சயம் திரும்பி வருவாங்க