பாரதி ராஜாவிடம் கதை சொன்னேன்!!

ஒரு பெரிய இயக்குநரிடம் கதை சொல்ல போறோம் என்கிற பயமும் மரியாதையும் எனக்கு இருந்தது, பாரதி ராஜாவின் அலுவலக வரவேற்பு அறையில் இருக்கும் போது,

ஒவ்வொரு நொடியும் நூறு யோசனைகளை செய்து கொண்டு
இருந்தது.யோசித்துக்கொண்டு இருக்கும் போது அவரோட உதவியாளர் வந்து,

"சார் உங்களை ௬ப்பிடுராங்க நீங்க போங்கோ"

எனக்கு உடம்பு எல்லாம் வேர்த்து விட்டது, கதவை திறந்தால் என்னோட கை ரேகை வியர்வை கதவில் பதிந்தது.

பாரதி ராஜா யாரிடமோ தொலை பேசியில் பேசிக்கொண்டு இருந்தார், என்னை பார்த்தும் உட்கார் என்று செய்கை செய்தார், என்னால் அமர முடிய வில்லை.
உரையாடலை முடித்து விட்டு என்னிடம் நேராக வந்து

"நீங்க தானே நசரேயன், வாங்க தம்பி உக்காருங்க"
என என் தோள் மீது கை போட்டு என்னை இருக்கையில் அமர வைத்தார்.

மனசிலே ஓரளவு தைரியம் வந்தது,குடிக்க ஜூஸ் வரவழைக்கப்பட்டது, குடித்து விட்டு கிட்டத்தட்ட சாதாரண நிலைக்கு வந்து விட்டேன்.கதைச்சுருக்கம் எழுதி வைத்த நோட்டை அவரிடம் நீட்டினேன்.

"இருக்கட்டும் நீயே கதையை சொல்லு"

தொண்டையை கனைத்து விட்டு கதையை சொல்ல ஆரமித்தேன்.

கதையோட ஆரம்பம் 1975 வது வருசத்துல, சங்கரன்கோவில் ஆடிதவசு திருவிழாவுக்கு ஏற்பாடுகள் சிறப்பா நடந்து கிட்டு இருக்கு, வழக்கம் போல சாதி வாரியா திருவிழாவுக்கான தேதிகளை பிரிச்சு விடுறாங்க, தேர் இழுக்கவும் யார் எங்க நிக்கனுமுனுன்னு பேச்சு வார்த்தைகள் நடக்கு.

எப்பவும் இல்லாத புது முறையா தாழ்த்தப்பட்ட சாதிக்காரங்களும் தேர் இழுக்க வேண்டுமென கோரிக்கை வைக்கிறார்கள், அது பொறுக்க முடியாமல் அனைத்து மேல் சாதி மக்களும் ஒன்னு சேர்ந்து, ஊரிலே இருந்த எல்லா கீழ் சாதி மக்களையும் ஊரை விட்டு அடிச்சு விரட்டி விடுறாங்க.அந்த அத்தியாயத்தை அங்கே முடித்து விட்டு, நிகழ் காலத்திற்கு கதையை சென்னைக்கு கொண்டு வருகிறோம், பொறியியல் கல்லூரியில் 3 ம் ஆண்டு படிக்கும் மாணவன் கதிர், அவன் கல்லூரிக்கு புதுசா வந்து சேருகிற ஷீலாவை
கண்டவுடன் காதல் கொள்கிறான்.

ஷீலா ஒரு கிறிஸ்தவள், இவன் ஒரு இந்து, ஷீலா எப்படியாவது தன்னை காதலிக்க வைக்க வேண்டுமென படாத பாடு படுகிறான் கதிர், முடிவில் வெற்றியும் பெறுகிறான், ஷீலா ஒரு நிபந்தனை விதிக்கிறாள், முதலில் தன் தந்தை சம்மதிக்க வேண்டும்.

ஷீலாவின் தந்தையை பார்க்க அவளது வீட்டுக்கு செல்கிறான், அங்கு செல்லும் கதிர், ஷீலாவின் தந்தையின் பூர்விகம் தெரிய வருகிறது. கதையை மறுபடியும் பின்னால இழுத்திட்டு போறோம், சங்கரன்கோவிலில் 1975 வருஷம் நடந்த கலவரத்திலே தாழ்த்தப்பட்ட சாதி தலைவர் தான் ஷீலாவின் தந்தை, அந்த கலவரதிலே வீடு வாசல் கலை இழந்து ஊரை விட்டு ஓடும் போது, ஒரு கன்னியாஸ்தரி இவர்களை காப்பாற்றி சென்னைக்கு அழைத்து வருகிறார், ஷீலாவின் தந்தைக்கு கோவிலில் மணி அடிக்கும் வேலையும் கொடுக்கிறார், இப்படியாக அவர் கிறிஸ்தவ மதத்திற்கு வருகிறார்.

1975 கலவரத்தை முன் நின்று நடத்திய ஊர் பெரியவரின் மகன் தான் கதிர் என்பது ஷீலாவின் அப்பாவிற்கு தெரிய வருகிறது. ஷீலாவின் அப்பாவும் ஒரு நிபந்தனை விதிக்கிறார், தன் மகளோட திருமணம் ஊர் அறிய நடக்கணும், எல்லா பெரியவங்க வாழ்த்துதளோடு நடக்கணும். இதோட இடைவேளை விடுறோம்

(டீ,காபி,சிகரட் குடிகவங்க, குடிச்சுபுட்டு வாங்க)

சங்கரன்கோவிலுக்கு திரும்பி வருகிறார்கள் கதிரும், ஷீலாவும், ஷீலா தன் ஒன்னு விட்ட சித்தப்பா வீட்டிலேயும், கதிர் தன்னோட வீட்டுக்கும் செல்கிறார்கள்.ஷீலா புளியங்குடி பொறியியல் கல்லூரிக்கு மாற்று வாங்கி மீண்டும் தனது படிப்பை தொடர்கிறாள் . தனது வீட்டில் உள்ள ஒவ்வொருவரையும் சமாதானப்படுத்தும் முயற்சியில் கதிர் முதலில் தன் அம்மா, பின் படிப்படியாக தனது காதலில் அடுத்த அடி எடுத்து வைக்கிறான். கதிரின் தந்தைக்கு தெரியாமல் இவ்வளவும் நடக்கிறது.

கதிரின் தந்தை ஊரில் உள்ள தொழில் அதிபரின் மகளை திருமணம் செய்ய முடிவு செய்கிறார். இதனை தடுக்க முடியாத நிலையில் தன் காதலை அவன் தந்தையிடம் சொல்ல்கிறான். தனது எதிர்ப்பை வெளிக்காட்டாவிட்டாலும், அவரால் சாதி கலவரத்தை மீண்டும் தூண்ட முடியாத நிலையில் மதக்கலவரத்தை தூண்டி விடுகிறார்.அந்த கலவரத்தில் ஷீலா கொல்லப்படுகிறாள், அதை அறிந்த கதிர் தற்கொலை செய்து கொள்கிறான், கதிரின் அப்பா அவனின் தாயால் அதாவது அவரின் மனைவியால் விஷம் வைத்து கொல்லப்படுகிறார்.

அதோடு கதையை முடிக்கிறோம் எல்லாத்தையும் கேட்டுட்டு ஒரு நீண்ட பெரு மூச்சு விட்டுட்டு, பாரதி ராஜா என்னை பார்த்து தம்பி கதையோட முடிவுல காதலன் காதலி சேருகிற மாதிரி இருந்தா தான் ஒரு புரட்சிகரமா இருக்கும்.
எதிர் பாக்காத இந்த கேள்விக்கு பதில் சொல்ல கொஞ்சம் தயங்கி அப்புறமா

"நாம புரட்சி பண்ணினா மட்டும் போதுமா?

படம் பார்கிறவங்க அதை நடை முறை படுத்தலைன்னா?

திரை படங்களை பார்த்து யாரும் திருந்தினதா வரலாறு இல்ல சார்,அதனாலே உண்மையை உள்ளபடியே சொல்லிவிடுவோம். "

"நீ சொல்லுவதும் உண்மைதான், படத்திலே புரட்சி பண்ணி அரசாங்க
நடைமுறைகளை மாத்த முடியுமா?முடிவை மாத்த வேண்டாம்.கதைக்கு திரைக்கதை எல்லாம் தயாரா இருக்கா?"

"எல்லாம் இருக்கு"

பதில் சொல்லி விட்டு என் திரைக்கதை புத்தகத்தை அவரிடம் கொடுத்தேன்.
வாங்கி கொண்டு

"தம்பி,தமிழ் ஈழ பிரச்சினையிலே தலையிட்டு இருக்கிறதாலே, இந்த பிரச்சனை எல்லாம் கொஞ்சம் ஓயட்டும், ரெண்டு மாசம் கழிச்சு என்னை வந்து பாரு, நாம மத்த விசயங்களை பத்தி பேசலாம்"

நெடு நாள் கனவு நனவு ஆனதிலே ஆட்டம் போட்டேன் ரெண்டு நாளைக்கு, அப்புறமா வழக்கம் போல வேலையை ஆரமித்து விட்டேன். இந்த சம்பவம் நடந்து ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு ஒரு நாள் செய்தி தாள்களில் பாரதி ராஜாவின் புதிய பட அறிவிப்பு வெளியானது.

எனக்கு ஒரே குழப்பம்,சரியா தூங்க முடியலை, அதை பத்தி யோசிச்சே அலுவலகத்துல வேலையும் ஓடலை, பாரதி ராஜாவை நேரிலே பார்க்க முடிவு பண்ணி அலுவலகத்துக்கு போனா, அவரை பத்தி யாரும் சரியா தகவல் சொல்ல வில்லை. குறைந்த பட்சம் ஒரு மாதமாவது அவரை தேடி அலைந்து இருப்பேன்.

நண்பர்களிடம் இந்த விவரங்களை சொன்னேன், என்னை நல்ல திட்டி புட்டு நீதி மன்றத்துக்கு போகலாம்னு சொன்னாங்க.எனக்கு என்னவோ அதிலே உடன்பாடு இல்லாவிட்டலும், நானும் அதை பத்தி தீவிரமா யோசித்தேன்.

"வழக்கு போடலாமா?.. வேண்டாமா?.."

"வழக்கு போடலாமா?.. வேண்டாமா?.."

"போட்டாச்சு.. போட்டாச்சு.."

"போட்டாச்சு.. போட்டாச்சு.."

"என்ன வழக்கு போட்டாச்சா?.."

"டீ போட்டாச்சு.. டீ போட்டாச்சு எந்திரி..குடிச்சு புட்டு ஆபீஸ் க்கு போற வழிய
பாரு."

எங்க வீட்டுல என்னை இவ்வளவு மரியாதையா யாரு ௬ப்பிடுவாங்கன்னு எனக்கு தெரியும்.